Παρασκευή, 13 Μαρτίου 2020


Η πολλαπλή σκλήρυνση αποτελεί μια χρόνια εκφυλιστική νόσος του Κεντρικού νευρικού συστήματος ,μια φλεγμονώδης ασθένεια οι εστίες της οποίας εντοπίζονται στον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό. Σωματικές, αισθητηριακές , γνωστικές καθώς και συναισθηματικές  χαρακτηρίζονται οι εκδηλώσεις της νόσου, της οποίας η συμπτωματολογία ποικίλει σύμφωνα με τον εντοπισμό και την ένταση της μυελίνης.

Ο  εντοπισμός εστιών στον μετωπιαίο και βρεγματικό λοβό, για παράδειγμα  έχουν σαν αποτέλεσμα γνωστικά και συναισθηματικά συμπτώματα .Ο προσωπικός χαρακτήρας της νόσου αφορά στις κοινωνικές και ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις στη ζωή του ατόμου που έχει διαγνωσθεί, κυρίως επειδή η διάγνωση προκύπτει κατά την διάρκεια των παραγωγικών του ετών και ο αντίκτυπος έχει χαρακτήρα κατακλυσμιαίο. Η φύση αλλά και ο απρόβλεπτος χαρακτήρας της,  δυσκολεύουν το άτομο ως προς την αποδοχή της. Τα άτομα που έχουν πρωτοδιαγνωσθεί έρχονται αντιμέτωπα με ένα σοκ καθώς το μέλλον φαίνεται να χαρακτηρίζεται από μια πρόγνωση μειωμένης σωματικής λειτουργικότητας. Η  πολλαπλή σκλήρυνση σε γενικότερο πλαίσιο φαίνεται να  πλήττει στην αυτοεικόνα του ατόμου. Οι αλλαγές που βιώνει στην φυσιολογία του και οι περιορισμοί που αυτή επιφέρει, ενδέχεται να οδηγήσουν σε μια αίσθηση απώλειας της ταυτότητας του αλλά και ένα περιορισμό των κοινωνικών ρόλων που συνήθιζε να κατέχει.

Το έντονο άγχος και η κατάθλιψη αποτελούν έναν από τους κύριους παράγοντες που επιδρούν  στην ποιότητα ζωής του ατόμου με την νόσο, καθώς επηρεάζει τις σχέσεις του και δυσκολεύει στην αποδοχή της. Τα συμπτώματα κατάθλιψης συγκεκριμένα, όπως έρευνες αναφέρουν, φαίνεται να απαντώνται σε τριπλάσια συχνότητα στα άτομα με πολλαπλή σκλήρυνση σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό. Ο επαναπροσδιορισμός της αυτοεικόνας του ατόμου κρίνεται απαραίτητος, προκειμένου να χωρέσει στην νέα πραγματικότητα της ζωής του  την νόσο, κάτι το οποίο φαίνεται να αποτελεί και στόχος της διαδικασίας της ψυχοθεραπείας . Έρευνες δείχνουν ότι οι ψυχολογικές παρεμβάσεις ενδέχεται να επιδρούν θετικά σε συμπτώματα της νόσου όπως είναι  το αίσθημα κόπωσης , οι διαταραχές  του ύπνου, η αίσθηση της έντασης  του πόνου αλλά και της γενικότερης εικόνας που έχει το άτομο για την σωματική του υγεία.

 

Η διεπιστημονική ωστόσο αντιμετώπιση της νόσου αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του θεραπευτικού προγράμματος του ασθενούς, λαμβάνοντας πάντοτε υπόψη την μοναδική του ιστορία , τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του και την γενικότερη κατάσταση της υγείας του.

 

Εμμανουέλα Μ.

Τμήμα Ψυχολογικής Υποστήριξης

Ανέλιξη Κέντρο Αποκατάστασης ΑΕ